Nie jeden raz święty Juan Diego opowiadał o cudownych zdarzeniach, które z niewyśledzonych planów Bożej Opatrzności stały się jego udziałem na początku grudnia 1531 roku. O spotkaniach i rozmowach z Tą, która nazwała się Matką Bożą z Guadalupe składał szczegółowe sprawozdanie biskupowi Juanowi de Zumárradze (to do niego skierowana była prośba Matki Najświętszej, by wybudować na miejscu objawień „mały domek”). O objawieniach Maryi opowiadał też swemu wujowi Juanowi Bernardino (ten był nie tylko drugim wizjonerem, ale i tym, który usłyszał, że imię Maryi brzmi „Matka Boża z Guadalupe”). Wreszcie, wiele czasu rozmawiał o objawieniach na wzgórzu Tepeyac ze swym bogatym krewnym, Antonim Valeriano. 
Ten ostatni spisał jego opowieść.