Jakie jest moje podstawowe doświadczenie? Co wiem o sobie sam z siebie? Co wiem o swoich początkach? Nie chodzi o to, co mi ktoś o nich powiedział, choćby to byli moi rodzice, ale o to, co sam wiem o sobie. Uczciwie muszę stwierdzić: Nie wiem ostatecznie, kim jestem. Nie wiem także, skąd pochodzę. Niepamiętne są moje początki – Levinas. Właściwie trzeba powiedzieć, że to, co wiemy o sobie, nie jest wiedzą i nawet nie może nią być. Wiedza bowiem zakłada jakiś dystans pomiędzy podmiotem wiedzy a jej przedmiotem. Lepiej w tym miejscu mówić o rozumieniu siebie, o świadomości, o poczuciu własnej tożsamości. Musimy sobie powiedzieć, że jesteśmy dla siebie tajemnicą, misterium. Każdy z nas jest dany sobie jako misterium.