Pamiętam kolana mojej babci i książkę szeroko otwartą na stole. Uwielbiałem opowieści dziadka, wydobywane z przepastnej pamięci. Zasypiałem przy historiach szeptanych do ucha przez matkę. W ten sposób powstaje człowiek – z historii, z miłości swoich bliskich, z czasu poświęconego na czytanie mądrych rzeczy.

„Naród bez dziejów, bez historii, bez przeszłości staje się wkrótce narodem bez ziemi, narodem bezdomnym, bez przyszłości” – powiedział Stefan Kardynał Wyszyński. Polecam tę książkę i zawarte w niej opowieści. Jestem przekonany, że ta wspólna lektura stanie się po latach jednym z najpiękniejszych zakątków dzieciństwa, które powróci we wspomnieniach. Bo przecież im większym drzewem zamierzają wyrosnąć nasze dzieci, tym głębsze muszą się stawać ich korzenie.

Ks. Janusz Stańczuk, redaktor naczelny miesięcznika „Tak Rodzinie”