Starość, inaczej późna dorosłość, nie jest okresem życia, który powszechnie zwykło kojarzyć się z aktywnością i możliwościami rozwojowymi, ale jej współczesny wizerunek różni się znacząco od tego sprzed wielu lat. Aktywność w tym okresie, dostosowana do potrzeb i możliwości osoby starszej, stanowi jeden z ważnych predykatorów pomyślnego starzenia się. Współcześnie oblicze starości się zmienia, a kluczowe dla nauk społecznych i dla każdego człowieka stają się pytania: Jakie są możliwe obszary aktywizacji osób starszych Jakie kategorie potencjałów prezentuje sobą środowisko senioralne Jakie działania o charakterze wspierającym, edukacyjnym i opiekuńczym przynoszą zmiany demograficzne Konieczne jest holistyczne podejście do problemów ludzi starszych, dlatego do stworzenia niniejszej monografii zaproszeni zostali specjaliści wielu dyscyplin naukowych. Zakres prezentowanych w tym tomie wyników badań, analiz, refleksji osób zajmujących się zawodowo problematyką starości, a także edukatorów osób starszych może być ciekawym odniesieniem do budowania programu wsparcia osób starszych, w rezultacie budowania programu opieki gerontologicznej.