Cóż warte jest życie ludzkie? Po co właściwie żyjemy? Co po nas zostanie, skoro i tak wszyscy umrzemy – bogaci i biedni, wykształceni
i analfabeci, duchowni i świeccy? Na te pytania tak aktualne dla współczesnego człowieka, udziela niezwykłej odpowiedzi zaliczana do pereł literatury hiszpańskiej Rozprawa o prawdzie, napisana w 1671 roku przez Sługę Bożego Miguela Manarę (1627-1679).
Ten fascynujący, bogaty szlachcic z Sewilli, szybko przemierzający kolejne szczeble światowej kariery i rokujący wielkie nadzieje, w krótkim czasie straciwszy wszystkich niemal bliskich, odkrył kruchość i marność ziemskiego życia. Oddał wówczas cały swój majątek, siły i energię w służbie biednym, chorym i opuszczonym. W kontekście nieuchronnie czekającej nas śmierci, wskazuje z mocą dziś i nam na właściwą jakość życia ludzkiego, które warte jest tyle, ile zostawimy po sobie dobra.