Nadbużańskie przemyślenia to próba odpowiedzi na pytania o sens i cel ludzkiego życia oraz sens chrześcijaństwa. Lektura książki jest okazją do pogłębienia świadomości kościelnej i rozpalania gorliwości apostolskiej, aby na wzór błogosławionych męczenników z Pratulina, być świadkami Chrystusa w świecie, tak bardzo dziś dziwnym, bo zlaicyzowanym, przenikniętym cynizmem i zuchwałością, aż do przekonania o samowystarczalności egzystencjalnej. Bóg wielu ludziom nie jest już potrzebny. Oni żyją złudzeniem, że są miarą dobra i zła; że są w stanie w pełni zaspokoić pragnienia swego serca, zapominając, że ich serce będzie niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu.