Pierwsza monografia unikatowego i jedynego nowoczesnego kanału śródlądowego (sztucznego przedłużenia Odrzańskiej Drogi Wodnej do wrót Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego) zbudowanego w dwudziestoleciu międzywojennym na terenach współczesnej Polski. Książka jest interesującym rysem historycznym oraz próbą analizy niepowtarzalnego dziedzictwa kulturowego osadzonego w dolinie Kłodnicy na przestrzeni od Gliwic po Kędzierzyn-Koźle. Lokalizacja kanału na niemiecko-polskim pograniczu Górnego Śląska, w rejonie ubogim w naturalne cieki wodne, spowodowała, że dzisiejszy Kanał Gliwicki to niemy zapis dziejów gospodarczych, propagandy, historii politycznej, ale także, a może przede wszystkim, dzieło europejskiej myśli hydrotechnicznej międzywojnia, monumentalna architektura granitowych śluz, liczne mosty, jazy, legendarny przewał Kłodnicy i wiele innych budowli inżynieryjnych oraz hydrotechnicznych z lat 30. XX w. Całe to bogactwo techniki współegzystuje z reliktami o wiele starszego Kanału Kłodnickiego, z Kłodnicą, z wielkimi zbiornikami w Dzierżnie i współtworzy dzieło kultury technicznej o ponadprzeciętnym wymiarze. Pierwsza część książki zawiera rys historyczny stworzony na bazie materiałów zebranych w polskich i niemieckich archiwach. W drugiej zaprezentowano dzieła techniki osadzone na trasie górnośląskiej drogi wodnej, elementy kształtujące unikatowy krajobraz Kanału. Całość wzbogacają liczne fotografie (archiwalne i współczesne) prezentujące niedoceniany dotychczas świat techniki, a także liczne inwentaryzacje techniczno-budowlane. Książka jest też jedną z niewielu w Polsce monografii śródlądowych dróg wodnych.