ródłem pomysłu na zbiorowy tom Spojrzenie Antonioniego były dyskusje z udziałem teoretyków kultury, filmoznawców i filozofów zorganizowane w ramach cyklu spotkań seminaryjnych pod hasłem "Powiększenie Krytyczne", które od lutego do maja 2012 roku odbywały się w warszawskim "Nowym Wspaniałym Świecie". Celem - zarówno spotkań, jak i niniejszej książki - było przezwyciężenie najbardziej obciążających pojęć i interpretacji, które na przestrzeni dekad stopniowo hibernowały twórczość Michelangela Antonioniego w stygnącym dyskursie historii kina. Konieczne zatem wydało się wypróbowanie nowych kontekstów i narzędzi filmowej analizy - na przykład z zakresu współczesnych teorii społeczno - politycznych czy teorii obrazu i kultury wizualnej. Nie chodzi jednak przecież jedynie o to, by sięgać po "nowe", ale również o to, by powtórnie przemyśleć "stare". Ten projekt to przede wszystkim wezwanie do tego, by oglądać. By oglądać na przekór przekonaniu, że lata sześcidziesiąte już się zrealizowały, a wraz z nimi filmowe obrazy Antonioniego doznały spełnienia i śpią ukojone.