Celem tej pracy jest analiza pewnego sposobu myślenia, który pojawił się na amerykańskim Południu w XX wieku. Nie jest to więc praca o Południu jako takim, ale o tym, jak myśleli o nim i różnych problemach współczesnych ludzie identyfikujący się z tym regionem. Teza pracy brzmi, iż ten sposób myślenia można nazwać zielonym konserwatyzmem, ponieważ łączy pojęcia, wyobrażenia, argumentację i uzasadnienia charakterystyczne zarówno dla konserwatyzmu, jak i ekologizmu. W wywodach południowych konserwatystów odnajdujemy przekonanie, że dewastacja świata natury i niszczenie historycznie ukształtowanych wspólnot to procesy paralelne, które mają podobne źródła. W świetle tak zarysowanej diagnozy kryzysu współczesności, Południe, z jego doświadczeniami, sposobem życia, i sposobem myślenia, jawi się jako odpowiedź na te problemy. Mówiąc o odpowiedzi, nie mamy na myśli jakiejś idei retrospektywnej utopii, powrotu do rzekomo złotego wieku takie wątki się pojawiały, ale szybko je porzucano lecz, że namysł nad tym doświadczeniem, stałe nawiązywanie do przemyśleń z tym związanych, immunizuje na szkodliwy sposób myślenia i realia kulturalne, polityczne i gospodarcze, które są jego konsekwencją.