Czas mija następne chwile wchodzą w teraźniejszość a ty wyciągasz kolejne kostki z bombonierki zwanej życiem osiągasz sukcesy przegryzając je białą słodyczą sięgasz po gorzkie porcje kiedy dotyka cię gorycz porażki a kiedy już ci wystarczy możesz policzyć te, które zostały i zastanowić się co jeszcze mogło się zdarzyć *** Wiktoria Kędzierska urodziła się w Łodzi w 2002 r., mieszka w Wieluniu. Dostrzega prawdę w zakłamanej rzeczywistości, przez co często postrzegana jako buntowniczka. Od wczesnych lat miłośniczka malowania piórem zarówno prozy, jak i poezji. Jej prace zajmują czołowe miejsca w ogólnopolskich konkursach literackich. Niektóre z nich zostały zawarte w tej książce. *** Ile się napociliśmy w szkole żeby zrozumieć nauczyciela i jego wykładnie dotyczącą wierszy. Co poeta miał na myśli Ile czasu spędziliśmy na wkuwaniu wierszy, które w naszych lekturach stały się obowiązkowymi I chociaż mądre, piękne, wybitne to jednak bolesne, bo do wykucia, przeanalizowania i napisania trzech wypracowań. Aż tu nagle możemy pochylić się nad wierszami niewymuszonymi, swobodnymi bo nieobowiązkowymi od serca, bo szczerymi do bólu, a na końcu z ogromną dozą zdziwienia i zaskoczenia, że autorem jest nastoletnia poetka. To pozwala nam mieć miły dystans, pomieszany z podziwem. Momentami wręcz otulamy się poezją poważną, dojrzałą i mądrą. Wiktoria daje sobie dobrze radę, a w jej imieniu mogę tylko podziękować, ze pochyliliście się nad jej wierszami. Jerzy Owsiak