Mieszko wnuk Mieszka to powieść historyczna, której akcja rozgrywa się w pierwszej połowie XI w. Ta na poły biograficzna powieść poświęcona jest synowi Bolesława Chrobrego, Mieszkowi II Lambertowi, chociaż obejmuje czasy przed objęciem przez niego władzy a kończy się na jego koronacji. Autor, historyk, starał się w swojej książce uwzględnić najnowsze spojrzenie innych historyków na postać Mieszka II, przywracające dobre imię władcy, któremu źle się przysłużył czarny PR kronikarzy. Owa powściągliwość oraz negatywne opinie dawnych dziejopisarzy, będących bez wyjątku przedstawicielami Kościoła, wynikały poniekąd z tego, że w jego czasach przeważającą większość mieszkańców Polski nadal sprzyjała dawnej religii swoich przodków. Powieść ta stanowi równocześnie swoiste novum w polskiej prozie historycznej, bowiem stara się opisać tamtą epokę jakby ustami ówczesnych ludzi, kultywujących przedchrześcijańskie tradycje i rodzimowierczą, politeistyczną religię. Książka ta otwiera cykl powieściowy pod wspólnym tytułem DZIECI SWAROŻYCA. Autor przygotowuje obecnie II tom, zatytułowany Król Mieszko