Jidi Majia uważany jest za jednego z najwybitniejszych współczesnych chińskich poetów wywodzących się z mniejszości narodowych. Pisze po chińsku, ale jego wiersze przesiąknięte są odwołaniami do rodzimej kultury Nuosu, nie tylko przez bezpośrednie nawiązania do obyczajów, miejsc i postaci. Tożsamość i pamięć - to dwa wielkie tematy przenikające większość wierszy w tym zbiorze. Milcząca srebrna rzeka połyskuje blaskiem W bezkresnej pustce niczym płomienisty triumf. Czuję, że moje wargi nie są już z mego ciała A język dany przez bogów Rozpadł się w jakieś niewyrażalne wspomnienie I wtedy jak gdybym stał się spadkobiercą Gesara A moja dusza przyjęła tajemne pouczenie (fragment wiersza "Gwiaździste niebo nad kamieniami Gyanamani") Poetycki głos Jidi Majia to głos współczesnego człowieka, świadomego własnej tradycji i tego, jak łatwo jest ją utracić, świadomego ogromu historii i zmienności świata. Ten głos wart jest wysłuchania.