Jezus nie pozostawił nam martwych słów, które mamy zamknąć w małych (lub dużych) pudełkach zanurzonych w starym oleju, jak egipskie mumie. Dał nam słowa żywe, którymi mamy się karmić. Żywe słowa można przechowywać tylko jako żywe. Od nas zależy, by te, kiedyś wypowiedziane słowa, nadal pozostały żywe, wzbogacały się i utrzymywały żywe. Nam został udzielony przywilej podtrzymywania żywymi słów życia. Przywilej karmienia naszą krwią, naszym ciałem, naszym sercem słów, które bez nas padłyby wyczerpane. Zostaliśmy wezwani do pielęgnowania słów Syna Bożego. Do nas należy przekazywanie ich po wsze czasy. Od nas zależy, by rozbrzmiewały.