Wielu ludzi w Kościele tęskni za przebudzeniem, inni boją się nawet myśli o nim. Słyszałem kiedyś jak pewien teolog zapytał: Po co nam przebudzenia? Zawsze się przecież kończą! W czasie duchowych przebudzeń wiele tysięcy ludzi dochodzi do zbawczego poznania Jezusa Chrystusa i staje się dziedzicami Bożego Królestwa. Zostają wyratowani z ciemności i przeniesieni do światłości. Ci, którzy zmierzali do piekła, znajdują nowe życie w Jezusie, mogą już tutaj cieszyć się społecznością z Bogiem i wiecznie radować się jego niebiańską chwałą. Już ten tylko fakt sprawia, że warto doświadczyć przebudzenia. Każde przebudzenie jest darem Bożym i fakt, że Bóg je zsyła świadczy o tym, iż każde z nich jest częścią jego planów. Niniejsza książka dokonuje przeglądu ważnych okresów błogosławieństwa i owoców, które te czasy zrodziły. Jest to bardzo stymulująca lektura, wzmagająca pragnienie oglądania takiego wylania Ducha Bożego w naszych czasach. Jest to książka na czasie, bowiem wielu wierzy, że Pan przygotowuje przebudzenie w Wielkiej Brytanii i może to być największy ruch ewangelizacyjny, jaki oglądało nasze stulecie. Colin Whittaker nie posuwa się w swych twierdzeniach zbyt daleko, ale wyraźnie daje się zauważyć jego entuzjazm związany z tym tematem. Chociaż większa część książki to przegląd minionych błogosławieństw, Colin stara się ukazać pewne zasady, które wydają się być wspólne dla większości lub nawet wszystkich przebudzeń. Pierwsza z nich to centralne miejsce modlitwy. Przebudzenia zaczynają się jako odpowiedź Boga na wołanie Jego ludu, modlącego się nie tylko o ludzi zgubionych, ale także przyznającego się do potrzeby własnego ożywienia duchowego. Colin słusznie dokonuje rozróżnienia między ożywieniem Bożego ludu, a następującym po nim przebudzeniu narodu albo ludzi w danej okolicy. Gdy chrześcijanie są duchowo ożywieni, stają się solą ziemi i światłością świata, miastem położonym na górze, które nie może się ukryć. Wytrwała modlitwa może kosztować. Gdybyśmy zapytali, dlaczego Kościół nie znajduje się w stanie ciągłego ożywienia, musielibyśmy wyznać, że podstawową przyczyną jest fakt, iż trzeba za nie ponieść pewne koszty. Kościół popada w okresy senności, jego świadectwo staje się nieskuteczne i w rezultacie naród odsuwa się od Boga. Widzimy zatem, że przebudzenie jest koniecznością. Nie tylko modlitwa jest ceną, jaką się płaci. Wiele może wytrwała modlitwa człowieka wołającego do Boga sprawiedliwego. W czasie przebudzenia zauważamy wśród chrześcijan prawdziwą troskę o osobistą sprawiedliwość i świętość; pragnienie, by być jak Chrystus. Chrześcijanie będą skutecznym świadectwem dla narodu, w którym panuje nieprawość tylko wtedy, gdy będą żyć w sprawiedliwości. Tylko wtedy mogą przynieść nadzieję społeczeństwu żyjącemu bez nadziei, jeżeli sami żyją w miłości, radości i pokoju. Tylko wtedy, gdy przedkładają nakazy ewangelii nad wszystko inne, szukając wpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości. Wtedy, gdy stwierdzą, że Bóg zaspokaja ich potrzeby i jest do tego gotowy błogosławić poprzez nich innych ludzi. Nie chcę przez to powiedzieć, że człowiek może wywołać przebudzenie ani to, że można na nie zasłużyć. Ludzie mogą jedynie prosić Boga o taki szczególny czas błogosławieństwa, przygotowując się do tego, aby Boże działanie mogło się zacząć w ich sercach oraz wi ich życiu. Dlatego nie ma sensu modlić się o przebudzenie, jeżeli nie jesteśmy gotowi na spotkanie z Bogiem, na jeszcze większe podporządkowanie naszego życia Jego woli i Jego celom. Bóg wykonuje swoje zamiary przez ludzi. Jest nieuniknione, że w czasie ożywienia i następującego po nim przebudzenia pewni ludzi wysuwają się na czoło. Ale przesłanie tej książki jest jasne: w czasie przebudzenia to sam Pan Jezus Chrystus jest postacią centralną, a Bóg najbardziej używa tych ludzi, którzy głoszą Jezusa i Jemu oddają cześć.