Autor, ks. prof. dr hab. Stanisław Olejnik, teolog, wykładowca, doktor honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Rzymie (1968–1973), protonotariusz apostolski, prowadził bardzo pracowite i kapłańskie życie. Jest autorem wielu artykułów, referatów, skryptów i podręczników, opracowań, książek, recenzji, homilii i przyczynków, którymi wniósł niemały wkład w rozwój teologii moralnej zgodnej z nową koncepcją przyjętą na Soborze Watykańskim II. Oprócz zajęć z teologii moralnej i etyki filozoficznej w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz w Akademii teologii Katolickiej w Warszawie. Wychował spore grono doktorantów, magistrów, asystentów i współpracowników. Książka ks. Olejnika to napisana ze swadą, wspaniała autobiografia, będąca zapisem wspomnień o domu rodzinnym, o latach nauki szkolnej, studiach seminaryjnych i uniwersyteckich, o pracy naukowej i dydaktycznej, wspomnień o wyjazdach zagranicznych wzbogaconych bystrymi, niekiedy dowcipnymi opisami odwiedzanych miejsc. To opowieść o pięknej, choć chwilami niełatwej drodze życia, na której Autor spotykał ludzi ciekawych, wybitnych czy też zwykłych, ale za to wielkich umysłem, sercem, czynami. Na jego drodze życia Opatrzność postawiła osobę ks. Karola Wojtyły – papieża Jana Pawła II. Między tymi młodymi wówczas księżmi nawiązała się nić koleżeństwa, która z czasem umacniała się i przerodziła w przyjaźń. Potwierdzeniem i świadectwem wieloletniej przyjaźni jest korespondencja. Wiele z listów, które słał do swego przyjaciela Stanisława biskup, arcybiskup i kardynał Wojtyła, a następnie Jan Paweł II, znalazło się w książce (wybrane również jako fotokopie oryginałów). Ostatni list otrzymał ks. Olejnik kilka miesięcy przed śmiercią wielkiego Papieża-Polaka.Materiał ilustracyjny, na który składają się wspomniane fotokopie wybranych listów oraz zdjęcia z archiwum Autora, doskonale dopowiada ten piękny i bogaty życiorys.