Drodzy bracia i siostry

1. Rok Życia Konsekrowanego – czas cenny i błogosławiony – dotarł do punktu kulminacyjnego, a głosy osób konsekrowanych z całego świata wyrażają radość z powołania i wierność wobec swej tożsamości w Kościele, której świadectwo dają niekiedy nawet za cenę męczeństwa.  

Dwa listy Radujcie się i Rozpoznawajcie zapoczątkowały czas poważnej i znaczącej zbiorowej refleksji, która zadaje egzystencjalne pytania naszemu życiu osobistemu i wspólnotowemu. Warto kontynuować tę wielogłosową refleksję, zatrzymując wzrok na tym, co jest sercem naszego życia opartego na sequeli.

Warto zajrzeć w głąb naszej egzystencji, zapytać o sens naszego pielgrzymowania w poszukiwaniu Boga, zbadać wymiar kontempacyjny naszych dni, aby poznać tajemnicę łaski, która nas umacnia, zachwyca, przemienia.

Papież Franciszek zachęca nas gorąco, abyśmy skierowali spojrzenie naszego życia na Jezusa,
ale również  – byśmy pozwolili Jego spojrzeniu spocząć na nas i dzięki temu mogli „odkrywać codziennie, że przechowujemy dobro, które nas humanizuje, pomaga prowadzić nowe życie”. Tym samym zachęca nas, abyśmy starali się patrzeć sercem, bo «autentyczna miłość jest zawsze kontemplatywna».