Obrzydliwie dobre, perwersyjnie etyczne. Nie mam wątpliwości, że Osbornea, obok Houellebecqa i Amisa (syna), można już zaliczyć do czołowych moralistów współczesnej prozy. Juliusz Kurkiewicz, krytyk literacki, Gazeta Wyborcza, Książki. Magazyn do czytania Makau, miasto ekskluzywnych kasyn, zostało stworzone dla ludzi takich jak lord Doyle. Outsiderów, wyrzutków, utracjuszy w chińskiej stolicy hazardu poszukujących ucieczki i zapomnienia. Doyle noce spędza na grze w bakarat i piciu, dnie przesypia w eleganckim hotelu. Topniejąca gotówka ma dla niego coraz mniejsze znaczenie, liczy się jedynie gra, w której można się zatracić, szukając satysfakcji zarówno w zwycięstwie, jak i w gorzkiej przegranej. Młoda call girl, zapoznana przypadkiem w jednym z kasyn, niespodziewanie dla samego Doylea stanie się osobą, z którą połączy go nić porozumienia i która jako pierwsza usłyszy prawdę o jego przeszłości. Prawdziwa relacja między nimi wyda się obojgu obietnicą odkupienia. Jednak w świecie pozorów i sztuczności zaufanie nie może być niczym trwałym. Książka Osbornea, podobnie jak pamiętne dzieła Dostojewskiego i Grahama Greena, wpisuje się w znakomitą tradycję powieści opowiadających o nałogu, a także o samotności oraz winie, która ciąży na całym życiu. Piękno tej powieści kryje się w elegancji i precyzji jej prozy, która jaskrawy kicz Makau ukazuje w serii niezwykłych miniatur. The Guardian