Jest mi bardzo miło, że mogę być wśród Państwa, dziękuję Panu dyrektorowi za zaproszenie. Odwołam się do historycznych skojarzeń, które mam, siedząc na tej sali. Jestem tu po raz trzeci. Pierwszy raz byłem w listopadzie 1980 roku. Ci z Państwa, którzy mają nieco więcej lat, wiedzą, że wtedy mieliśmy serię negocjacji w Polsce, po jednej stronie była władza, po drugiej stronie - instytucje obywatelskie, które reprezentowała „Solidarność". W tej sali odbywały się negocjacje pomiędzy pracownikami Polskiej Akademii Nauk a władzami. Była dyskusja na temat przyszłości PAN, w ogóle przyszłości Polski, każde negocjacje wtedy miały taki charakter. Drugi raz byłem tutaj na przełomie 1991 i 1992 roku. Państwo wiecie ile się zmieniło w ciągu tamtych dziesięciu lat. Wszyscy czuliśmy smak wolności. Byłem tu wtedy jako naukowiec, jako specjalista z zakresu ochrony środowiska, to było zebranie Prezydium Polskiej Akademii Nauk. Wojska sowieckie wyprowadzały się w tym okresie z Polski, a my znowu omawialiśmy sprawy bardzo ważne dla przyszłości kraju. Dzisiaj jestem po raz trzeci. Polska jest w NATO, zmierza do Unii Europejskiej i w ciągu tych dwudziestu jeden lat widać, jak ogromnie zmieniła się nasza sytuacja, ale nadal jednak nie brakuje problemów, wielkich wyzwań, choć teraz zależą one naprawdę tylko od nas, i to jest pierwszy wniosek i moja refleksja w momencie, gdy rozpoczynam wykład.