Politykę zagraniczną analizuje się na różne sposoby. 3 pracy politologa czy socjologa decyduje przede wszystkim istnienie albo możliwość skonstruowania metody badawczej czy nawet teorii. Prawnik będzie skłonny stosować prawo międzynarodowe albo badać regulację procesu prowadzenia polityki zagranicznej za pomocą prawa konstytucyjnego. Innego rodzaju przeszkodę trzeba pokonać w wypadku analizy historycznej, gdyż o jej wykonalności decyduje dostępność materiału źródłowego. Oczywiście, zarówno historyk, jak i prawnik, politolog oraz inni specjaliści, badając politykę zagraniczną, rzadko kierują się jakąś określoną filozofią polityki, najczęściej - tylko wybraną koncepcją albo dość ograniczonym zbiorem kategorii, ale historyk trzyma się źródeł i skromnie uogólnia, prawnik staje się egzegetą przepisów i czasem kazuistą, podczas gdy politolog, który nie formułuje teorii, może myśleć o zmianie zawodu.