To ITINERARIUM PUSTYNI zawiera doktrynę na temat życia modlitwy, która każdemu spragnionemu pogłębionego życia duchowego na pewno okaże się pomocna. Pustynia bowiem jednocześnie łatwiej uwidacznia trudności w modlitwie i łatwiej też znajduje ich rozwiązanie. Kontemplacja nie sprzeciwia się działaniu, słowo nie stoi w opozycji do milczenia, pustynia nie jest tak bardzo odległa od miasta, jak się wydawało na pierwszy rzut oka, misja (także ta rodzicielska) nie sprzeciwia się pogłębionej modlitwie. Każdy z nas musi znaleźć własny rytm, albo – lepiej – rytm tańca, do którego zaprasza go Duch – by krok po kroku stawać się bardziej człowiekiem i pełniej żyć. Nasza pustynia to ukryta alkowa serca, gdzie w każdym momencie możemy znaleźć się pod czułym i uzdrawiającym spojrzeniem Ojca. Pustynia to wymiar naszego życia, odległy nie o galaktyczne lata świetlne, ale zawsze obecny, zawsze otwarty, oddalony o jeden mały akt wiary i synowskiej ufności.