Autor prezentowanego dzieła podejmuje bardzo wnikliwe studium na temat najważniejszego aspektu duchowości Zakonu Karmelitańskiego, którym jest jego maryjność. Autor legitymuje się nie tylko wielką erudycją w dziedzinie wielowiekowej duchowej tradycji Zakonu, lecz także często odwołuje się do danych biblijnych (symbolika wody, ognia, obłoku). Na drodze szczegółowej analizy danych źródłowych i po dokonaniu integralnej syntezy w zakresie podjętych badań dochodzi w sposób całkowicie zasadny do najbardziej istotnego stwierdzenia: Zakon Najświętszej Maryi Panny posiada „swoje korzenie w Starym Testamencie i znajduje przedłużenie w Nowym, gdzie najnowsze mariofanie nadają mu nieoczekiwaną aktualność i znaczenie eschatologiczne. Im więcej wieków upływa, tym bardziej postać Niepokalanej objawia się jako serce tej tajemnicy”. Objawienia maryjne, w szczególności w Lourdes i Fatimie, „przekazują przesłanie zbawienia, głęboko naznaczone znakiem Karmelu”. Karmel żyje nie tylko tajemnicą Kościoła, lecz pragnie i stara się być w samym sercu Kościoła. W sercu Kościoła znajduje się Maryja Niepokalana Dziewica, w której w pełni działa Duch Święty. Duchowy instynkt Karmelu zawsze najpełniej ujawnia się w postawie maryjnej, jako postawie uważnego wsłuchiwania się w Słowo Boże, jako verbum efficax, przynoszące orędzie zbawienia w darze Boskiej Miłości Miłosiernej. Szczególnie wymownym przykładem realizacji tej duchowości maryjnej jest św. Teresa z Lisieux, której całe życie i nauka o tym świadczą. Niniejsza książka stanowi swoiste novum świadczące równocześnie o wzorcowo wnikliwej refleksji w zakresie podjętego przez autora przedmiotu badań. Jako takie stanowi ono znaczący wkład naukowej refleksji na temat wewnętrznej tajemnicy (i bogactwa) maryjnej duchowości karmelitańskiej, której promieniowanie przekracza ramy instytucjonalne danego Zakonu, gdyż sytuuje się wyraziście w tajemnicy Odkupienia, Chrystusa i Kościoła.