Przestrzenie globalnego kapitalizmu to znakomite wprowadzenie do jednej z najważniejszych współczesnych teorii globalnego kapitalizmu. Osią proponowanego przez Davida Harveya spojrzenia na kapitalizm jest teoria rozwoju nierównego geograficznie. Wskazując na wymiar przestrzenny akumulacji kapitału wyjaśnia ona logikę i mechanizm rozpadania się świata na bogate centra i biedne peryferie. Historycznym punktem odniesienia dla rozważań autora pozostaje trwająca od lat 70. XX w. ekspansja neoliberalizmu, którą interpretuje on jako proces restauracji władzy klasowej w ramach zarządzania kryzysem systemu. Wpisując swoją analizę przebiegu neoliberalizacji w teoretyczne ramy nierównomierności geograficznej kapitalizmu, Harvey rekonstruuje związki między transformacjami przestrzeni miejskich w różnych częściach świata, nowym imperializmem i procesem akumulacji przez wywłaszczenie.