Praca kapitana Seweryna Elterleina pt. Taktyka szturmowa armii austro-węgierskiej i niemieckiej w wojnie światowej w swej pierwszej redakcji, przedstawiała się jako podręcznik, przeznaczony do szkolenia oddziałów szturmowych w Polsce, oparty na doświadczeniach państw centralnych. Ponieważ w międzyczasie weszły w zastosowanie przepisy organizacyjne dla piechoty, które wykluczały z wojska polskiego specjalne oddziały szturmowe, zatem autor, stosując się do zmienionych warunków, poddał pracę nowej przeróbce, z której wyszła ona utrzymana w charakterze historycznym. W dzisiejszej swej postaci praca ta nosi zewnętrznie charakter historyczno-opisowy, zaś w swej treści wewnętrznej, jest ona zwięzłym podręcznikiem, mogącym służyć jako doskonały regulamin szkolenia oddziałów szturmowych, na wypadek gdyby je znowu do życia powołano. To jest ogromną zaletą tej książki i nadaje jej pewien charakter warunkowej ewentualności.