Ponieważ w punkcie wyjścia nie chcę przesądzać o słuszności żadnej z religijnych idei życia wiecznego ani też ich krytyki, pochodzącej z różnych nauk (historia, biologia, neurofizjologia), moje odpowiedzi wielu Czytelnikom mogą się wydać zbyt mało religijne lub też zbyt słabo osadzone w nauce. Mam jednak nadzieję, że są odpowiedziami mieszczącymi się w ramach filozofii, uprawianej nie tyle jako obiektywna, akademicka dyscyplina badawcza, ile jako poszukiwanie odpowiedzi na najbardziej dramatyczne i nurtujące wielu z nas pytania egzystencjalne. Z punktu widzenia takich poszukiwań zasadniczo sceptyczny charakter niniejszej książki, podobnej w tym względzie do tomu Życie wieczne, nie musi być jej wadą; przeciwnie, sceptycyzm przeze mnie wyrażony może być ? jak mniemam ? punktem wyjścia do samodzielnych i bardziej skutecznych poszukiwań podstaw do wiary w życie wieczne przez Czytelników. Ireneusz Ziemiński Ireneusz Ziemiński ? prof. dr hab., absolwent Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej KUL. Autor ponad dwustu publikacji (w tym czterech książek) z zakresu filozofii śmierci, filozofii religii oraz filozofii człowieka. Dwukrotny stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (stypendium krajowego dla młodych pracowników naukowych oraz stypendium za­granicznego, dzięki któremu odbył półroczny staż w Uniwersytecie w Oksfordzie pod kierunkiem prof. R. Swinburne?a). Za książkę ?Zagadnienie śmierci w filozofii analitycz­nej? (1999) otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Wydał również ?Metafizykę śmierci? (2010) i ?Życie wieczne. Przyczynek do eschatologii filozoficznej? (2013). Pracuje na Uniwersytecie Szczecińskim.