Semiotyczne mediacje to alternatywa dla krytycznej analizy dyskursu. Podstawą tego podejścia są: refleksyjność, metody semiotyki społecznej, ale też badawcza tradycja polskiej lingwistyki kulturowej. Analiza mediacyjna to rekonstruowanie myślenia i działania wszystkich aktorów sporu z ich własnej zaangażowanej perspektywy, a następnie porównywanie owych stanowisk; szukanie miejsc wspólnych i wizji nie do pogodzenia. W połowie 2016 roku w sytuacji zerwania dialogu społecznego podejście mediacyjne jest być może ostatnią próbą zainicjowania debaty. Debaty, która prowadzi nie tyle do zwycięstwa, ile do zrozumienia. Z próby tej Akademia nie powinna rezygnować. Celem opisanych w tej książce badań była rekonstrukcja mechanizmów krytycznego odbioru przekazów multimodalnych (multisemiotycznych). Mowa tu o sytuacjach, w których odbiorcy niespecjaliści dostrzegają w wypowiedzi warstwę ideologiczną i próbują ją krytykować czy nawet demaskować. Omawiane zjawisko społeczne - w teorii recepcji określane mianem odczytania opozycyjnego jest w Polsce stosunkowo nowe, to znaczy nasiliło się w ostatnich latach z powodu ekspansji kultury wizualnej, mediów społecznościowych, ale też z powodu polaryzacji polskiego życia publicznego i samego społeczeństwa.