W twórczości Ludmiły Marjańskiej poezja własna i odtwarzana w tłumaczeniu splatają się w całość, której zwornikiem jest autorska koncepcja przekładu empatycznego: według poetki tłumaczenie to docieranie do prawdziwej tożsamości tłumaczonego autora, by przybrawszy ją na chwilę, ukazać w przekładzie prawdziwe oblicze utworu. W imię prawdy artystycznej przekładu należy zatem paradoksalnie założyć maskę cudzej twarzy. Niniejsza książka, prezentując rekonstrukcję domysłów portretów tłumaczonych przez Marjańską autorek i autorów Roberta Frosta, Theodorea Roethke, Elizabeth Barrett Browning, Marianne Moore, Williama Butlera Yeatsa i Emily Dickinson w rzeczy samej jest domysłem jej portretu. Poza ogólną wiedzą o przekładzie i przekładaniu czytelnik monografii Ewy Rajewskiej otrzymuje portret wykonany według założeń hiperrealizmu: z rzetelnością znającego swój fach rzemieślnika i z maksymalną precyzją. Ta książka to nie tylko przyczynek do teorii i krytyki przekładu, ale także bogate źródło wiedzy o Ludmile Marjańskiej. Jego przydatność dla badaczy twórczości poetki jest oczywista. Monografia Ewy Rajewskiej stanowi w moim przekonaniu cenny wkład w naszą wiedzę o przekładzie literackim, zwłaszcza poetyckim, zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym. Ponadto jest niezwykle rzetelnym, obszernym kompendium wiedzy o życiu i twórczości jednej z najwybitniejszych polskich poetek XX wieku. Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Tabakowskiej