Mojego Drohobycza już nie ma, on żyje wyłącznie we wspomnieniu i rozrzewnieniu wiecznym, w uwzniośleniu i w wyższośćwstąpieniu wspomnień.
Słowa tęsknota unikam wiadoma: albowiem tuła nasza literatura ud lat nadużywała i nadużywa tej tonacji, a reżym, pchając latarnikowską tęsknotę na piedestał cnót narodowych, usiłuje zdyskontować ją politycznie dla siebie.
Andrzej Chciuk