Poezja to wewnętrzna konwersacja, to szukanie klucza do sensu życia. To schodzenie w głąb samego siebie, na dno duszy, aby uświadomić sobie, jaka jest siła naszych uczuć, jakie mamy pragnienia i motywacje, jaki mamy potencjał tworzenia lub niszczenia i czy jest coś trwałego, na czym możemy się oprzeć. Poezja jest pewną formą modlitwy, która zapuszcza korzenie w głąb naszego bytu, by odmieniać go na lepszy, by usuwać lęki, niepokoje... To również potrzeba czyjejś obecności, aby samotność była mniej dotkliwa. *** ucieczki od samych siebie i powroty w głąb żar miłości i śmierci okrutny ziąb zwodzone mosty tęsknoty ukryty grzech czy może błąd myśli wiatrem targane i samotność jak wieczność zaklęty życia krąg trucizna to czy pociecha zżerające czekanie na czuły gest szczery śmiech boski sąd