Droga do nieba, do której przejścia Bóg wzywa wszystkich i która jako cel ukazuje wyzwolenie od wszystkich rzeczy tego świata właśnie tym jest Droga doskonałości. Tym jest ludzkie życie. Drogą, podróżą, ponieważ jest to proces, poszukiwanie, trwanie w określonym czasie, zdobywanie pewnej wiedzy. Jak samo życie. A drogą do nieba, drogą boską, ponieważ nie pokonujemy jej sami: zawsze obecny jest Bóg przyjaciel, towarzysz. Droga doskonałości jest jednak nade wszystko drogą do pełni. Człowiek musi dojrzeć, musi nauczyć się być osobą. My, ludzie, jesteśmy, w sensie metaforycznym, naczyniami, które mogą mieć wrażenie pełni albo pustki. Otóż właściwa modlitwa św. Teresy (medytacja świadoma, modlitwa skupienia i modlitwa kontemplacyjna) ukazuje się jako droga do pełni tego, co ludzkie. Jako podróż, której celem jest napełnić się Bogiem albo raczej pozwolić, by Bóg napełnił nas swoją miłością i swoją prawdą.