Niewielka powieść jest czymś w rodzaju medytacji prozą na temat specyfiki stanu wdowiego , zawierającej katalog wszelkich blasków i cieni życia po śmierci drugiej połówki . Bohater powieści próbuje przełamać wzorzec życia wdowca, z jednej strony nie chce wejść w rolę wesołego seniora jak uczestnicy corocznego Balu wdów i wdowców w Ostendzie kulturalnego hedonisty , który wyciska maksimum przyjemności z ostatnich lat życia, z drugiej nie zamierza żyć samotnie, zajmując się doglądaniem pamiątek z muzeum prywatnej pamięci... Robert Ostaszewski.