To powieść śmieszna i straszna jednocześnie - śmieszna, bo Łoziński jest ironicznym i przenikliwym obserwatorem rzeczywistości, a straszna, bo zdaje sobie doskonale sprawę z tego, jak łatwo człowiek staje się w nowej rzeczywistości ofiarą gry, w której jedyną wartością jest bogactwo.