Język Łemków od lat cieszy się wielkim zainteresowaniem. W Polsce brakowało dotąd obszernego słownika, który pokazywałby nie tylko same wyrazy, ale także przykłady ich użycia. Niniejszy słownik dodatkowo przynosi także informacje o tradycyjnych przedmiotach czy zwyczajach, np. o młyncu żarnach, o budowie chyży chałupy, o tym kiedy się jadło śnidania, a kiedy obid, kiedy dawano meryndziu, o uprawie roli co to była caryna, a co tołoka, kiedy koszono na wałky, a kiedy na ścius, o rzucaniu uroków (wroky, z oczy) i ich odrabianiu. Opisuje zabawy (młyn, korowiarka, poczta i in.), które miały miejsce zwykle na weczirkach wieczornicach. W Słowniku pojawiają się także wyrazy dotychczas nienotowane, np. koromandżija wielki kłopot, zawracanie głowy, sułepka rodzaj dzieży. Książka dokumentuje mowę najstarszego pokolenia końca XX wieku. Autor żywi nadzieję, że zainteresuje ona tak samych Łemków, jak i wszystkich miłośników Łemkowszczyzny. Słownik zawiera 4300 haseł.