Krzysztof Ćwikliński ma dar zwięzłego i jasnego tłumaczenia spraw bynajmniej nie prostych. Jego studia czytać mogą więc nie tylko odbiorcy profesjonalni, humaniści, lecz również oczytani laicy, miłośnicy literatury nowoczesnej. Zresztą, trzeba podkreślić, autor zawsze buduje dla swych analiz utworów Bobkowskiego interesujący kontekst. [] Na tle dość obfitej już literatury polonistycznej na temat Bobkowskiego teksty Krzysztofa Ćwiklińskiego wyróżniają się przede wszystkim tonem ścisłości i rzeczowości. Nie jest to kwestia dystansu, bo i u niego podobnie jak u innych badaczy czujemy fascynację pisarzem. Ćwiklińskiego można by określić mianem trzeźwego entuzjasty. Pisanie o Bobkowskim wymaga rozległych, nie tylko literaturoznawczych kompetencji, wymaga orientacji w wielu dziedzinach: w politologii, historii, historii idei, w dziejach elit intelektualnych. Nie wspomnę już o intuicji polonistycznej, wrażliwości na to, co indywidualne i niełatwe do zwerbalizowania za pomocą abstrakcyjnej terminologii. Zwłaszcza badaczowi Bobkowskiego przymioty te są niezbędne. Bez wątpienia posiadł je Krzysztof Ćwikliński, zaś pisarz znalazł w nim kompetentnego badacza i pełnego polotu popularyzatora. Z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja St. Kowalczyka