Przedmiotem pracy są losy polskich oficerów, którzy trafili do niewoli sowieckiej w wyniku agresji ZSRR na Polskę jesienią 1939 r., byli od tego czasu więzieni w obozach jenieckich NKWD i, z polecenia najwyższych władz państwa sowieckiego, zostali zamordowani wiosną 1940 r. Zakres chronologiczny pracy wyznaczają dwa ważne wydarzenia historyczne: inwazja Armii Czerwonej 17 września 1939 r. na Polskę jako data początkowa i rozstrzelanie oficerów z obozów kozielskiego i starobielskiego w Katyniu i Charkowie w kwietniu - maju 1940 r. jako data końcowa.