Praca stanowi istotny wkład w rozwój sedymentologii i paleogeografii, zwłaszcza w zakresie omówienia uwarunkowań i czynników decydujących o rozwoju wydm śródlądowych. Syntetycznie i w oparciu o bogaty materiał źródłowy ujmuje problematykę późnovistuliańskiej depozycji eolicznej na obszarze wschodniej części Polski i zachodniej części Ukrainy, przedstawiając go w jednolitej konwencji i konfrontując ze światową literaturą przedmiotu. Wysoko oceniam recenzowane opracowanie, a do najbardziej wartościowych osiągnięć naukowych zaliczam: 1) zastosowanie analizy litofacjalnej w autorskiej adaptacji do osadów eolicznych, 2) rekonstrukcję środowisk sedymentacyjnych zapisanych w późnoglacjalnej sukcesji osadowej, 3) określenie litologicznych cech diagnostycznych i modeli depozycyjno-środowiskowych form eolicznych oraz 4) określenie uwarunkowań poźnoglacjalnej depozycji eolicznej i jej przestrzennej zmienności na obszarze badań, związanej głownie z kontynentalnym gradientem klimatycznym. prof. dr hab. Zdzisław Jary