Książka Władysława T. Miodunki jest pierwszą monografią glottodydaktyki polonistycznej. Pierwszeństwo to wynika nie z braku zainteresowania tą problematyką przez osoby zajmujące się nauczaniem języka polskiego jako obcego czy drugiego, lecz jest związane z tym, że glottodydaktyka polonistyczna dopiero niedawno stała się odrębną dziedziną nauki. Jest to więc przedsięwzięcie bardzo ważne i () pionierskie. Nie jest przypadkiem, że tak ważne opracowanie wyszło spod pióra prof. W. T. Miodunki, niezwykle zaangażowanego w powstanie tej dziedziny i zasłużonego na wielu glottodydaktycznych polach, a także wychowawcy (opiekuna naukowego, mentora) dwóch pokoleń krakowskich glottodydaktyków polonistycznych. () Opracowanie W. T. Miodunki pokazuje niezwykle wyraźnie, jak wielki postęp dokonał się od lat 60. XX wieku do chwili obecnej. Jak wielką pracę wykonali najpierw nauczyciele JPJO, później naukowcy (), by po kilku dziesięcioleciach można było mówić o istnieniu glottodydaktyki polonistycznej jako o osobnej dziedzinie nauki. Z recenzji prof. Anny Dąbrowskiej Władysław T. Miodunka profesor zwyczajny w Katedrze Języka Polskiego jako Obcego na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Językoznawca specjalizujący się w badaniach języka polskiego w świecie, bilingwizmu polsko-obcego i w badaniach z zakresu glottodydaktyki polonistycznej. Od 1973 r. zajmuje się nauczaniem polszczyzny jako języka obcego i drugiego w Polsce i w świecie. Jest autorem wielu prac naukowych z tego zakresu oraz redaktorem serii podręczników i rozpraw naukowych z zakresu glottodydaktyki polonistycznej. W latach 2003-2016 r. kierował pracami Państwowej Komisji Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego. Członek Rady Języka Polskiego. Twórca krakowskiej szkoły glottodydaktyki porównawczej.