Celem autora jest jak sam to ujmuje po pierwsze, umieszczenie Jonasa w ramach szeroko dyskutowanej problematyki krytyki postępu technicznego, a po drugie zaprezentowanie zasady odpowiedzialności jako idei związanej z całą twórczością Jonasa (a nie tylko z tomem zatytułowanym Zasada odpowiedzialności). (...) Książka w sposób udany opisuje postępując w ślad za różnymi pismami Jonasa jak rozumie on proces pozbawiania świata jego wymiaru etycznego, a następnie jaka jest jego reakcja. Mianowicie twierdzi, że powstrzymanie narastającego zagrożenia dla środowiska i istnienia ludzkości, wywołanego przez nieokiełznany rozwój nauki i techniki, wymaga przywrócenia owego wymiaru etycznego. Utworzenie nowożytnej nauki jest wedle Jonasa centralnym momentem w procesie neutralizacji bytu, najpierw przyrody, a potem w pewnym stopniu człowieka. z recenzji profesora Stanisława Krajewskiego Autor umiejętnie wydobywa walory przedstawianych koncepcji i propozycji, ale także odsłania ich słabsze strony. Na szczególnie aprobatywną uwagę zasługują te analizy, w których prezentuje on sposób pojmowania przez Jonasa odpowiedzialności, gdy ukazuje cechy ludzkich powinności i zobowiązań związanych z odpowiedzialnością, gdy zastanawia się nad totalnym i czasowym wymiarem odpowiedzialności. Z uznaniem również należy odnotować analizy porównawcze, to jak autor zestawia zasadę odpowiedzialności z innymi koncepcjami etycznymi, m.in. z kategorycznym imperatywem Kanta. z recenzji profesora Włodzimierza Tyburskiego Piotr Rosół etyk, filozof społeczny, nauczyciel akademicki, pracownik Akademii Pedagogiki Specjalnej.