Wśród licznych publikacji autobiograficznych byłych ziemian wspomnienia Ireny Michałowskiej są wydarzeniem wyjątkowym. Wyróżniają się pięknym stylem, językiem i widocznym talentem literackim autorki. Po galicyjskiej rodzinie Michałowskich, szczycącej się sławnym malarzem Piotrem Michałowskim, autorka odziedziczyła – zdaniem najbliższych – niezwykły talent artystyczny i literacki. Tekst wspomnień Ireny Michałowskiej obejmuje dom rodzinny jej matki Antoniny, jednej z czterech sióstr Mycielskich - a więc Wolsztyn, a także dom rodzinny jej babki Ireny Ofelii Korzbok-Łąckiej – Posadowo. Autorka opisuje życie rodzinne w tych dwóch wielkich majątkach Wielkopolski w latach 30., ale potrafi sięgać wstecz poza ślub swoich rodziców w 1928 roku, a nawet przed 1918 rok. Fotografie pokazują obie te niezwykłe zasobności Wielkopolski - o których też pisała Kresowianka Puttkamerówna za Żółtowskim w swoich "Dziennikach". Druga część Wspomnień to wojna 1939-45, przeżyta w Małopolsce w majątku Malinie u Ireny Tarnowskiej, siostry Antoniny hr Michałowskiej. Arcyciekawe i niezwykłe są fragmenty opisujące długi czas stojącego frontu, gdy we dworze Malinie stacjonowali żołnierze Armii Czerwonej, jak także zaangażowanie Ojca w konspirację AK, jego aresztowanie przez NKWD, cudowne uratowanie i ucieczkę. Trzecia część Wspomnień to powrót do Wolsztyna w 1945 roku, straszne czasy pączkującego PRL-u, zdanie matury, perypetie przyjęcia na studia ASP w Poznaniu i krótki fragment o Wrocławiu. W Dodatku/Aneksach jest krótki akapit o Rodzinie Michałowskich i m.in.o Wujciu Władziu, czyli jednym z czterech tzw. "chuliganów" Tyszkiewiczów.