Czwarta książka w serii Prawdziwe zbrodnie wstrząsające historie bez fikcji.

Nazywam się Amanda Berry. Zostałam porwana 10 lat temu. Pomóżcie mi! z takim dramatycznym apelem zadzwoniła na policję jedna z ofiar Ariela Castro, po tym jak udało jej się uciec z rąk porywacza. Jej prowadzony w niewoli dziennik stał się podstawą wstrząsającej, ale również budzącej wiarę w siłę ludzkiego ducha książki, która okazała się światowym bestsellerem.

W chwili porwania Amanda miała siedemnaście lat, Michelle dwadzieścia jeden lat, a Gina zaledwie czternaście. Castro, na co dzień kierowca autobusu dowożącego dzieci do szkoły, więził i gwałcił je osobno, a potem razem, próbując poza seksualnymi orgiami zbudować z nimi perwersyjną rodzinę. Jednak żadna z nich nie zapadła, jak Natasza Kampusch, na syndrom sztokholmski.

Miały jeden, wspólny cel: uciec.

Nagrodzeni Pulitzerem reporterzy The Washington Post, Mary Jordan i Kevin Sullivan, wzbogacają relację ofiar o rekonstrukcję śledztw prowadzonych coraz bardziej wymyślnymi metodami najpierw przez policję, a potem FBI oraz o losy ich rodzin, na jakich zniknięcie dziewczynek wywarło niezatarte, niszczące piętno.

Poznajemy też historię samego Ariela, Portorykańczyka, sadystycznie znęcającego się wcześniej nad żoną, rozwiedzionego ojca córek koleżanek swych ofiar, socjopaty i psychopaty, żyjącego we własnym, wyimaginowanym świecie.

Sam twierdził, że zrobił się potworem, bo w dzieciństwie został napastowany i cierpi przez za duże potrzeby seksualne. Drastyczny portret człowieka, który z nienawiści do kobiet stworzył piekło na ziemi. Castro przez lata miał władzę na ludzkim życiem. Teraz to jego ofiary mają głos. Używają go, by dać nadzieję wszystkim skrzywdzonym.  - Justyna Kopińska