Praca ta ma wielka wartość jako oryginalne opracowanie źródłowe, wypełniające lukę w polskojęzycznej (i nie tylko) literaturze zarówno w dziedzinie apokryfów Starego Testamentu jak i wiedzy o kulturze Słowian Południowych. Dzięki przyjęciu odmiennej perspektywy kulturowej, ukształtowanej przez prawosławie, antologia w sposób harmonijny łączy literaturę pseudokanoniczną z zapisami ustnych przekazów ludowych, które wiążą się z nimi strukturalnie i tematycznie. Komentarz przedstawia również relacje literatury pseudokanonicznej z mało u nas znaną postbizantyjską ikonografią. Uwzględnienie różnych poziomów i środków przekazu sprawia, że książka może liczyć na szeroki krąg czytelników, tym bardziej że poza wspomnianymi już walorami tworzy unikatowy obraz tradycyjnej kultury Południowej Słowiańszczyzny.