Tak długo, jak niepełnosprawni, aby normalnie funkcjonować zmuszeni są pokonywać nie tylko swoje ograniczenia, lecz także bariery otaczającego ich świata - dawanie temu świadectwa pisanego ma swoje głęboko ludzkie uzasadnienie.
Tak długo, jak niepełnosprawność wzbudza w świecie ludzi sprawnych lęk, zażenowanie i poczucie winy, trzeba ujawniać wszystkie jej aspekty. Trzeba mówić i pisać o niej. W taki sposób, zamiast chorej litości może pojawić się wrażliwość na niepełnosprawność.
Młodej Autorce nie brakuje w pisaniu szczerości i odwagi, co jest najważniejszym jej atutem.