Historia skandynawskich wikingów czerpie swą wiedzę z dwu źródeł:
1) archeologicznych, językowych, kronikarskich oraz z
2) przebogatej twórczości literackiej, poetyckiej (wiersze skaldów) i narracyjnej (sagi rodowe i historyczne). Te drugie pozwalają odtworzyć ślad myśli duchowych i artystycznych wikingów. Zainteresowanie literaturą staroskandynawską sięga w Polsce początków XIX w. Leksykon Andrzeja M. Kempińskiego swoimi objaśnieniami terminologii mitologicznej oraz onomastyki wprowadza nas w świat wierzeń religijnych i wyobrażeń kosmologicznych wikingów skandynawskich z IX-XII w.