Kanon opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza (1894-1980), jednego z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku, nazywanego już przez krytykę literacką dwudziestolecia międzywojennego „urodzonym nowelistą”. W książce znajdziemy utwory takie, jak m.in. Brzezina, Panny z Wilka, Matka Joanna od Aniołów, Zygfryd, na podstawie których Andrzej Wajda, Jerzy Kawalerowicz i Andrzej Domalik nakręcili głośne i znakomite filmy.
Iwaszkiewicz jest pisarzem kilku epok, wszystkich rodzajów i gatunków literackich, pisarzem wielu poetyk. W swojej twórczości – czy to poetyckiej, czy prozatorskiej, czy eseistycznej - niezmiennie głosi pochwałę życia jako takiego, nieustannie wyraża zgodę na to jakim ono jest. Mimo że wnioski, które z jego utworów płyną, wydają się najczęściej pesymistyczne. Człowiek wobec historii skazany jest na klęskę, nie zmieni on ani porządku historii, ani tym bardziej porządku natury. Ale też jest Iwaszkiewicz wielkim apologetą życia, również nierozdzielności życia i śmierci. Jego bohaterowie umierają młodo, rzadko zaznawszy wcześniej szczęścia. Jednak dzięki ich śmierci, ci którzy zostają mogą zobaczyć świat w jego doskonałości, ujrzeć jego ciągle się zmieniające kształty i barwy, poznać symfonię jego zapachów i smaków.