Zjawisko zaginięć osób jest problemem społecznym o szczególnej wadze. W Polsce każdego roku ginie średnio ponad 17 tysięcy osób, z czego 2 tysięcy nie udaje się odnaleźć, mimo pomocy wyspecjalizowanych instytucji. Dostrzeżone przez Autorkę nieprawidłowości oraz zaniedbywany przez naukowców rozmiar zjawiska, jak również marnujący się potencjał grup poszukiwawczo-ratowniczych działających ochotniczo podyktowały kierunek badań. Temat organizacji poszukiwań ludzi zaginionych wydaje się o tyle warty badania, iż do jego analizy potrzeba synergii kilku dziedzin naukowych. Książka składa się z czterech rozdziałów. W pierwszym Autorka skupiła się na wyszczególnieniu pytań oraz metod badawczych, technik i narzędzi badań, a także na przedstawieniu podstawowych kwestii teoretycznych dotyczących zaginięć oraz profili osób zaginionych wraz z badaniami konkretnych przypadków. Rozdział drugi rozpoczyna się opisem procedur poszczególnych organów świadczących pomoc przy poszukiwaniach i stanowi część badań opisujących zastaną rzeczywistość, a także potwierdzających słuszność funkcjonowania konkretnych podmiotów lub jej brak. Trzeci rozdział został w całości poświęcony badaniu ankietowemu dotyczącemu preferencji wyboru poszczególnych organów świadczących pomoc w zakresie poszukiwania osób zaginionych oraz wyciągniętym wnioskom. Ostatni rozdział dotyczy oceny pracy instytucji, głównie policji, ale wspomniano również o pozostałych organach. Znajduje się w nim ocena stanu obecnego, jak również propozycje ulepszeń, a także ogólna ocena badań.