Niezależnie od tego, co głosi złota legenda literatury, istnieje niewidzialna i potężna struktura literackiej uniwersalności. Owa światowa republika literatury ma swój południk Greenwich, względem którego mierzy się skalę nowatorstwa i nowoczesności dzieł. Niniejsza książka odtwarza dzieje i opisuje strukturę tej literackiej republiki. Jednakże kraina literatury nie jest zaczarowaną wyspą czystych form. To uniwersum, w którym panuje nierówność; terytorium, gdzie literacko najubożsi doświadczają wpływu niewidzialnej przemocy. Zaproponowana tutaj wersja historii opowiada o literackich rewoltach i rewolucjonistach, którym dzięki stworzeniu nowych form udało się wynaleźć własną pisarską wolność. Teksty Franza Kafki, Jamesa Joycea, Williama Faulknera i Samuela Becketta a także Arno Schmidta, Mario de Andrade, Henrika Ibsena, Kateba Yacinea, Charlesa-Ferdinanda Ramuza, Henriego Michaux, Emila Ciorana, V.S. Naipaula, Juana Beneta, Danilo Kiša, Ngugi wa Thiongo i wielu innych eks-centrycznych pisarzy odczytane ponownie i zreinterpretowane jako stawka specyficznych walk mogą jednocześnie dostarczyć narzędzi krytycznych tym, którzy odrzucają oczywistości i nakazy wynikające ze światowego porządku literackiego.