Choć nazwisko Jan Zapolski nie jest znane, jego wiersze są zjawiskiem zupełnie wyjątkowym w polskiej poezji. W prostej, przejmującej świadomej i czytelnej formie autor odtwarza świat nadwrażliwego, znerwicowanego chłopca z perspektywy dorosłego, który tym chłopcem być wcale nie przestał. Świat tego, który napisał Rozejm, jest cmentarzyskiem lęków, stanów, emocji i sytuacji, które nie przestają krwawić i boleć, lecz pozwalają się już oswoić.