Już dawno zorientowałem się, że żyjemy na brzegu zielono-brązowej, gęstej rzeki o wartkim nurcie. Brzegi są urwiste, mokre, pocięte żyłkami strumieni, i w każdej chwili możemy się ześlizgnąć i zginąć. Wtedy rzeka nas porywa i znikamy w jej głębiach i już nas nie ma - a inni żyją tak, jak gdyby się nic nie zdarzyło. Stoją na brzegu, nad nimi słońce gra w gałęziach, a nam żółta woda gasi oczy i krtanie.