"Rzecz bowiem nie w tym - to główna teza tej monografii - żeby rozliczyć reżysera z jego praw i obowiązków wobec tekstu literackiego, tradycji i kultury, lecz aby znaleźć sposoby uważnej, naukowej analizy jego zabiegów na tekście i nie ulegając generalizacjom i pokusom łatwego osądu, dostrzec artystyczne efekty tych zabiegów interpretacyjnych bądź recepcyjnych. Cóż po wierności, kiedy na "wiernym" do szpiku kości przedstawieniu wysiedzieć trudno, cóż po derridiańskich dekonstrukcjach, kiedy w efekcie rozmontowania dramatu nie dociera do widza żadna sensowna wizja świata ani nawet wciągające widowisko. Sfery lektur i teatru, dzieł sztuki i gier łączy otwarta dla współtworzących je performerów - reżyserów i widzów, czytelników i zawodników, słuchających/oglądających i współdziałających - przestrzeń inwencji. Reżyserskie strategie inscenizowania dzieł literackich chciałbym właśnie widzieć w kategoriach pełnej inwencji sztuki czytania, recepcji w najszerszym tego słowa znaczeniu."
Ze Wstępu