„To była niezwykła przygoda wybrać się z magnetofonem w świat pamięci Żydów i osób pochodzenia żydowskiego należących do generacji marcowej. Ludzi urodzonych w pierwszej powojennej dekadzie, wyrastających w komunistycznej Polsce i w domach, w których cień Zagłady był na ogół obecny […] – ludzi, dla których podstawowym doświadczeniem pokoleniowym był Marzec i którzy w większości wyrastali w polskiej kulturze, w polskim języku, byli kształtowani przez polską literaturę, film, teatr i przez polskie jednolite programy nauczania. Obowiązujące również w szkołach dla żydowskich dzieci.

Doświadczenie tego pokolenia wciąż jest w Polsce mało znane. Nie tylko dlatego, że wiedza o nim razem z ludźmi po Marcu wyemigrowała, ale również przez to, że długo była rozproszona i ukryta w pamięci zbiorowej niewielkich żydowskich grup i środowisk oraz w indywidualnych życiorysach”.