Zygmunt Lubicz-Zaleski (1882-1967) był człowiekiem wielu zasług i ról. Poeta formacji młodopolskiej, krytyk literacki i krytyk sztuki, estetyk, więziony przez Rosjan w czasach carskich i przez faszystów w czasie II wojny światowej, niestrudzony organizator życia literackiego i naukowego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowca Sorbony i innych uczelni francuskich, doktor honoris causa uniwersytetów w Montpellier i Lille, sekretarz generalny Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Autor licznych książek i broszur, pisanych po polsku i po francusku. Grand Officier Legii Honorowej (za udział w ruchu oporu), odznaczony Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. Człowiek głęboko religijny. Różne oblicza Zygmunta Lubicz-Zaleskiego, różne komponenty jego biografii i osobowości twórczej, złożyły się na dzieło wyjątkowe, dopiero teraz wydawane osobno: na powstały w niemieckim obozie koncentracyjnym przejmujący Relikwiarz buchenwaldzki.
Jan Zieliński